Chevrolet Corvette to jedna z ikon amerykańskiej motoryzacji. W 2023 roku minie 70 lat od rozpoczęcia produkcji pierwszej generacji tego modelu. To dobra okazja, aby przybliżyć jego historię i spojrzeć na rynek klasycznych Corvette. Może Ty także postanowisz zostać właścicielem tego kultowego auta, gdy poznasz zakamarki jego dziejów? Przekonaj się już teraz!
Bogacące się po II wojnie światowej społeczeństwo w USA szybko przestało zadowalać się zwykłymi samochodami. Gdy amerykańskie marki motoryzacyjne w 1948 roku pokazały pierwsze powojenne modele swoich aut, rozpoczął się wyścig o klientów, którzy szukali wrażeń i piękna. Pod koniec lat 40. XX wieku w Stanach popularność wśród zamożniejszych obywateli i celebrytów zaczęły zyskiwać brytyjskie roadstery. W porównaniu do aut rodzimych były bardzo małe i lekkie. Nie zawsze były szybkie, ale styl i emocje, jakie oferowały, przekonywały Amerykanów. Corvette miał trafiać w ten sam target, ale robić to lepiej.
Z tego tekstu dowiesz się m.in.:
- jak narodził się Chevrolet Corvette;
- jak zbudowano Corvette C4;
- jak Chevrolet wprowadził Corvette w XXI wiek;
- jak kupić klasyczną Corvette.
Chevrolet Corvette – narodziny
Pomysł na zbudowanie amerykańskiej odpowiedzi na angielskie roadstery przypisuje się Harleyowi Earlowi, szefowi stylistów General Motors, jednemu z najsłynniejszych projektantów z USA. Pracę nad autem rozpoczęto w 1951 roku jako „Project Opel”. Władze koncernu nie widziały potencjału dla tego auta w Stanach, dlatego miał być to pojazd na rynek europejski, produkowany w zakładach Opla. Ciągły wzrost popularności europejskich samochodów sportowych w USA spowodował, że włodarze zmienili zdanie.
Nazwę Corvette wymyślił zastępca dyrektora działu PR koncernu Myron Scott. Gdy postanowiono, że sportowe auta Chevroleta będą nosić nazwy zaczynające się na „C” i niebędące nazwami zwierząt, Scott zaproponował właśnie Corvette, czyli korweta. Nazwa ta pochodziła od stosunkowo niewielkich, ale szybkich i zwrotnych okrętów wojennych. Pasowała więc doskonale do tego auta.
Corvette pierwszy raz została pokazana publicznie podczas targów Motorama w 1953 roku w Nowym Jorku. Pod koniec tego samego roku trafiła do sprzedaży. Początkowo auta były wytwarzane ręcznie. Pierwsza seria liczyła około 300 sztuk.
Chevrolet Corvette C1 – amerykański samochód sportowy
Materiały promocyjne pierwszej generacji Corvette nazywały ją America’s Sports Car, czyli amerykańskim samochodem sportowym. W 1953 roku główną konkurencją były dla niego pojazdy z Europy, wspomniane brytyjskie roadstery czy włoskie coupe. Z tego powodu podkreślano rodzime pochodzenie nowego auta.
Corvette C1 wyróżniał się konstrukcją nadwozia. Na stalową ramę nakładano skorupę z włókna szklanego i żywicy. Dzięki temu było ono o wiele lżejsze, a w razie uszkodzenia można było je w całości wymienić na nowe. Pod maską pierwszych serii auta z lat 1953-54 pracowała rzędowa „szóstka” o pojemności 3,9 l (235 cali sześciennych) i mocy 150 KM.
W 1954 roku wyprodukowano niemal 3500 sztuk Corvette’y, ale sprzedaż nie szła zbyt dobrze. Samochody zalegały u dilerów, a klienci narzekali na słaby silnik. Z tych powodów na rok 1955 wprowadzono jako opcję silnik 4,3 l (265 cali sześc.) V8 small block, oferujący 190 KM. Produkcję na rok 1955 ograniczono do 700 sztuk.
Nowy silnik znacząco poprawił osiągi auta. Corvette V8 przekraczała 120 mil/h (200 km/h) i przyspieszała do 60 mil/h w 1,5 sekundy szybciej niż z silnikiem rzędowym. Dzięki temu stała się szybsza od Jaguara XK120, który był do pewnego stopnia wzorcem dla Amerykanów przy projektowaniu Chevroleta. Zmiany te szybko zwiększyły sprzedaż samochodu.
W 1956 roku nadszedł też pierwszy lifting nadwozia. Zlikwidowano wnękę, w której znajdował się reflektor i lampy przeniesiono na szczyt błotników. Przednia część nadwozia stała się mniej obła, a z tylnych błotników zniknęły „skrzydła” z lampami. Zrezygnowano z silników R6, 4,3 small block V8 stał się podstawową jednostką napędową, a ofertę uzupełniono większą V8 tego samego typu zasilaną mechanicznym wtryskiem paliwa. V8 z wtryskiem Ramjet miała aż 283 KM, czyli 1 KM/1 cal sześc. pojemności. Wprowadzono też liczne opcje dodatkowego wyposażenia, a w dalszych latach także sportowe hamulce czy manualną skrzynię biegów.
Ostatnią dużą zmianą w pierwszej generacji Corvette był lifting z 1960 roku. Nieco agresywniejszą linię boczną oraz podwójne okrągłe lampy z przodu i z tyłu były najbardziej zauważalnymi zmianami. W 1962 roku pod maskę trafił większy silnik, 5,4 l (327 cali sześc.) z gaźnikiem generował 250 KM, a w wersji wtryskowej aż 360 KM.
Chevrolet Corvette C2 i C3 – płaszczka
Drugą generację Chevroleta Corvette wprowadzono do sprzedaży w 1963 roku. Otrzymała ona zupełnie inne stylistycznie nadwozie. Pontonową skorupę C1 zastąpiły ostre linie, płaskie powierzchnie i chowane reflektory. Auto było inspirowane sylwetką rekinów, a jego bezpośrednim stylistycznym pierwowzorem były samochody koncepcyjne Q Corvette (1957) i Mitcheli Sting Ray (1959). Nowa Corvette szybko zyskała przydomek tożsamy z nazwą ostatniego wymienionego auta, Sting Ray, czyli płaszczka (ryba drapieżna).
Corvette C2 zachowało nadwozie z włókna szklanego i silniki V8 montowane pod koniec produkcji pierwszej generacji. Po raz pierwszy do gamy modelowej trafił model coupe, który w 1963 roku miał charakterystyczne tylne okno z centralnym szprosem. Jednolita tylna szyba została wprowadzona w wersji coupe już w 1964 roku, ponieważ szef projektu uważał, że poprzeczka zaburza widok kierowcy.
W 1965 roku Corvette otrzymała hamulce tarczowe przy obu osiach, a pod maską mógł być zamontowany potężny big block V8 o pojemności 6,5 l (396 cali sześc.) i mocy 425 KM. Wersja ta była o niemal 50 KM mocniejsza od poprzedniej, topowej odmiany 4,6 Ramjet, a zarazem wymagała mniejszej dopłaty. Z tego powodu wersje wtryskowe przestały być atrakcyjne dla klientów i zrezygnowano z tej opcji po 1965 roku.
Najmocniejszą odmianą C2 była wyprodukowana w liczbie zaledwie kilkunastu sztuk w 1967 roku, wersja z silnikiem L88. Była to wywodząca się z wyścigów 7-litrowa (427 cali sześc.) odmiana V8 Big Block, która generowała około 500 KM.
W 1968 roku na rynku pojawił się Chevrolet Corvette C3. Dzieliła ona z poprzedniczką większość elementów konstrukcji podwozia oraz kontynuowała jej stylistykę. Obie generacje miały podobną sylwetkę, ale w C3 obniżono linię załamania wzdłuż auta i dodano wydatne „garby” na przednich błotnikach. Podstawową jednostką stał się small block 5.7 l o mocy 300 KM. W 1969 opcją był nowy aluminiowy big block, który zachował pojemność 7 l, ale był lżejszy od żeliwnego poprzednika. Generował 560 KM i pozwalał przejechać ćwierć mili (400 m) w mniej niż 11 sekund. W 1970 stalowy big block 7.0 został zastąpiony przez silnik 7.4 (454 cale sześc.) z aluminiową głowicą, uzyskującym 425 KM.
W przypadku aut sportowych z USA kryzys paliwowy z początku lat 70. XX wieku miał ogromne znaczenie dla ich osiągów. Wprowadzone przez rząd ograniczenia emisji spalin i zużycia paliwa spowodowały, że potężne big blocki i inne szybkie odmiany aut, które nie były w stanie ich spełnić, zostały wycofane z oferty. Moc podstawowych silników obniżono do 200 KM w 1971 roku, a w dalszych latach nawet do 165 KM. Ograniczano też gamę silnikową. Pod koniec produkcji w 1982 roku pod maskę Corvette C3 trafiał wyłącznie silnik 5.7 small block (L81) o mocy 190 KM (gaźnik) lub 200 KM (wtrysk).
Trzecia generacja była najdłużej produkowaną Corvette’ą. Wytwarzano ją 14 lat (1968-1982), przez ten czas powstało ponad 0,5 mln aut.
Chevrolet Corvette C4 – skok w nowoczesność
Corvette C4 zostało zaprojektowane od zera. Podwozie C2/C3 miało już niemal 20 lat i nie spełniało wymagań bezpieczeństwa oraz nie dawało dalszych możliwości rozwoju. Zamiast klasycznej ramy, wykorzystano ramę przestrzenną i nadwozie półsamonośne. Oznacza to, że część zewnętrznych elementów karoserii miało także znaczenie konstrukcyjne. W poprzednich generacjach zewnętrzna skorupa nie miała znaczenia dla sztywności auta. Silnik osadzono na ramie pomocniczej, a kabina pasażerska stanowiła sztywną klatkę, która chroniła pasażerów w razie wypadku. Zawieszenie i zaciski hamulcowe wykonano z aluminium, panele nadwozia ponownie z kompozytu szklanego.
Nadwozie zostało zaprojektowane zgodnie z modą lat 80., ale wyraźnie nawiązywało też do Płaszczek. Zaakcentowane wybrzuszenia na błotnikach, otwierane reflektory i okrągłe lampy z tyłu były oczywistym hołdem dla poprzedniczek. Klinowata sylwetka była z kolei oznaką nowej mody stylistycznej.
Początki nowego modelu były nieudane. Nie udało się go wprowadzić do sprzedaży w 1982 roku (rok modelowy 1983). Niedopracowane elementy konstrukcji, problemy z jakością podzespołów i braki w zaopatrzeniu spowodowały, że auta zaczęły trafiać do klientów dopiero w 1983 roku.
Do napędu Corvette C4 służyły różne odmiany small blocka 5.7 (350 cali sześc.). Początkowo podstawowa odmiana miała 205 KM, w roku 1985 już 230 KM, a w 1987 245 KM. W 1992 roku silnik L98 zastąpił nowy o tej samej pojemności, LT1 mający 300 KM.
W 1990 roku na rynek trafiła wzmocniona Corvette ZR1. Napędzał ją przekonstruowany, sportowy small block 350 cali sześc., mający początkowo 375 KM, a od 1993, aż 405 KM. Wersję tę przestano oferować w 1995 roku.
Corvette C4 było udanym samochodem sportowym swojej epoki i przetrwało niemal tak długo, jak jego poprzednik, bo aż 12 lat do 1996 roku. Do 1990 sprzedawało się 25-50 tys. sztuk C4 na rok, w latach 90 około 20 tys. aut rocznie. Wyprodukowano ponad 320 tys. tej generacji.
Chevrolet Corvette C5 i C6 – kolejne kroki ku doskonałości
C5 miała pojawić się już w 1993 roku, gdy model obchodził swoje 40-lecie, ale ze względu na kłopoty finansowe General Motors projekt ukończono dopiero w 1995 roku. Częściową przyczyną opóźnienia było także to, że nowa generacja została ponownie zaprojektowana od zera.
Rozwinięto koncepcję konstrukcyjną zastosowaną w C4, dlatego podwozie miało formę ramy przestrzennej. Niektóre jej elementy wykonano z aluminium. Podwozie było projektowane w taki sposób, aby łatwo było w jego oparciu budować zarówno nadwozia zamknięte (coupe), jak i otwarte (convertible).
Najważniejszą zmianą konstrukcyjną było przeniesienie skrzyni biegów. Znalazła się ona przy tylnej osi, czyli w układzie zwanym transaxle, w Europie znanym z samochodów Alfa Romeo czy Porsche z silnikiem z przodu (924, 928, 944). Dzięki temu uzyskano rozkład masy na osiach na poziomie 50/50, co zaowocowało dużo lepszymi od poprzedników właściwościami jezdnymi, szczególnie na torze wyścigowym.
Nadwozie stało się bardziej obłe, miało łagodniejsze linie i załamania od poprzedniej generacji. Zachowało zbliżoną linię boczną i otwierane lampy przednie. Do napędu służył small block nowej generacji LS1 o mocy około 350 KM. Topowa odmiana Z06, produkowana od 2000 roku, otrzymała jednostkę LS6, która rozwijała 385-405 KM.
Zaprezentowany w 2006 roku Chevrolet Corvette C6 był rozwojową wersją C5. Zwiększono rozstaw osi i przekonstruowano wnętrze, dając więcej miejsca pasażerom. Po raz pierwszy od 1962 roku Corvette nie była wyposażona w otwierane reflektory. W C6 pojawiło się stałe oświetlenie.
Pod maskę szóstej generacji trafił powiększony small block LS2 o pojemności 6,0 l (364 cali sześc.) i mocy 400 KM, a od 2008 LS3, 6,2 l (380 cali sześc.) o mocy 430 KM. Odmiana Z06 otrzymała jeszcze większą jednostkę napędową z tej samej rodziny, LS7 miał 7,0 l (427 cali sześc.) pojemności i generował ponad 500 KM. W 2007 pojawiła się jeszcze potężniejsza odmiana Corvette C6 o oznaczeniu ZR1. Napędzał ją silnik o pojemności 380 cali sześc. doładowany sprężarką mechaniczną, o mocy 638 KM.
Chevrolet Corvette C6 był produkowany do 2013 roku. Sprzedano około 215 tys. sztuk.
Chevrolet Corvette C7 – ostatni w swoim rodzaju
W roku 2014 na rynek trafiła całkowicie przestylizowana Corvette C7. W większości zachowała ona elementy mechaniczne poprzedniej generacji, ale nadwozie zostało zaprojektowane niemal w całości na nowo.
Auto miało być nowoczesne, stargetowane do młodszych kierowców, ponieważ w 2012 roku ponad połowa nowych właścicieli Corvette’y miała więcej niż 55 lat, co zdaniem GM było oznaką zbyt zachowawczego podejścia do stylistyki samochodu.
Agresywna bryła z licznymi wlotami powietrza była inspirowana europejskimi supersamochodami. Corvette miało ponownie konkurować głównie z autami ze starego kontynentu, tym razem głównie niemieckimi, Porsche 911, Audi R8, BMW i8 czy Mercedesem SLS. Wygląd Corvette przywodził na myśl raczej zwulgaryzowane Ferrari, niż wymienione wyżej pojazdy. Wśród konserwatystów dużą kontrowersję wzbudził tył auta, w którym po raz pierwszy od 1955 roku nie umieszczono okrągłych lamp. Zamiast nich zastosowano podwójne, trapezoidalne oświetlenie.
Do napędu C7 przeznaczono silnik LT1 o pojemności 6,2 l i mocy 455 KM. Była to kolejna generacja small blocków zaprojektowana specjalnie do tego modelu. W odmianie Z06 i ZR1 silnik ten wyposażono w sprężarkę mechaniczną. W Z06 jednostka LT4 miała 650 KM, a w ZR1 silnik o oznaczeniu LT5 ponad 755 KM.
Chevrolet Corvette C7 produkowana była do 2019 roku. Wytworzono niemal 190 tys. sztuk.
Chevrolet Corvette C8 – super-Corvette
Zaprezentowana w 2020 roku bieżąca generacja Corvette to samochód o zupełnie innej konstrukcji. Silnik jest umieszczony w niej centralnie, za plecami pasażerów, a nie jak do tej pory z przodu. Tym samym upodobniła się budową do europejskich supersamochodów.
Jako napęd zastosowano zmodyfikowaną jednostkę z poprzedniej Corvette. Silnik LT2 ma tę samą pojemność co LT1, ale jego moc to 490 KM. Wyposażono go w suchą miskę olejową. Napęd na koła przenoszony jest za pośrednictwem dwusprzęgłowej, zautomatyzowanej skrzyni biegów firmy Tremec, sterowanej łopatkami przy kierownicy.
W topowych wersjach zrezygnowano z doładowania. Odmiana Z06 korzysta z wolnossącego silnika 5.5 l DOHC o mocy 670 KM. W tym roku ukazać ma się także odmiana ZR1, nie wiadomo jeszcze, jakie będzie miała osiągi.
Pod koniec 2022 roku zaprezentowano hybrydową odmianę Corvette C8. Ma ona 655 KM mocy kombinowanej, ale dzięki silnikowi elektrycznemu jej przyspieszenie do 100 km/h wynosi około 2,5 s.
Klasyczny Chevrolet Corvette – cena, rynek, porady
Kupno pierwszych dwóch generacji jest obecnie bardzo trudne, a ich ceny są na tyle wysokie, że każdy kupujący powinien zatrudnić specjalistów od inwestycji i klasycznych aut sportowych, jeśli się zdecyduje na te auta. Względnie dobrze dostępne są dwie generacje produkowane najdłużej, czyli Chevrolet Corvette C3 i C4.
Jak kupić Corvette C3?
Jak dowiedzieliśmy się od eksperta Inter Cars: Corvette C3 jest jednym z łatwiejszych do nabycia i utrzymania samochodów sportowych z lat 70. Stosunkowo duża podaż aut, bogaty rynek części zamiennych i know-how dostępne w internecie, powodują, że jest to dobry początek przygody z klasycznymi, szybkimi autami.
Silniki nie należą do ekonomicznych, ale są bardzo trwałe, a w razie potrzeby remont nie jest trudny. To niezbyt zaawansowane jednostki, ale warto zgłaszać się z ich naprawą do wyspecjalizowanych w „Am-carach” serwisów. Najłatwiej jest zdobyć Corvette ze small blockiem. Jeżeli jesteś miłośnikiem wyścigów klasycznych samochodów, taki silnik dość łatwo się tuninguje, a elementy do modyfikacji są dość powszechnie dostępne. Niekiedy konieczne będzie ich sprowadzenie z zagranicy, ale przeważnie z Europy, a nie z samego USA.
Ze względu na nadwozie z włókna szklanego Corvette na zewnątrz korozja jest niewidoczna. Niestety ramy w tych autach nie należą do trwałych. Często są mocno zniszczone przez rdzę. Samochód może wyglądać na pierwszy rzut oka bardzo dobrze, ale nie mieć już odpowiedniej sztywności i wymagać kompleksowej naprawy. Na szczęście jest to stosunkowo łatwe. Rama nie ma skomplikowanego kształtu. Jest wykonana ze stali, a nadwozie można zdjąć w 2 osoby.
Warto też zwrócić uwagę na stan skorupy z włókna szklanego. Jeżeli jest mocno spękana lub ma ślady licznych napraw, to doprowadzenie jej do dobrej kondycji może wiązać się z wysokimi kosztami. W Polsce jest niewielu specjalistów umiejących pracować z włóknem szklanym. Rama i nadwozie są najistotniejsze. Pozostałe elementy auta można naprawić, nie wydając na to fortuny.
Na polskich portalach ogłoszeniowych Corvette C3 z silnikami small block w przyzwoitym stanie, kosztuje od 50 do 85 tys. zł. Rzadsze big blocki zwykle kosztują 100-150 tys. zł. Ceny aut po modyfikacjach albo pełnym odrestaurowaniu mogą przekraczać 200 tys. zł. W Europie jest przeważnie nieco drożej. Ceny small blocków zaczynają się od 20 tys. euro. Taniej można kupić C3 w USA (od 5000 USD), jednak po doliczeniu opłat i kosztów sprowadzenia, może być to niezbyt opłacalne.
Chevrolet Corvette C4 – poradnik kupującego
Czwarta generacja, chociaż była produkowana do połowy ostatniej dekady XX wieku, także jest już uznawana za klasyczną. Podstawowe jednostki napędowe nie są zbyt mocne, ponieważ mają 200-230 KM, ale ich tuning jest stosunkowo łatwy i dobrze opracowany. Moc można zwiększyć o 50 proc. bez większej obawy o trwałość.
Wczesne egzemplarze wyposażono w efektowny elektroniczny zestaw wskaźników. Niestety, podobnie jak inne tego typu rozwiązania z lat 80. XX wieku często trapią go usterki. W przypadku Corvette dostępne są elementy do odnowienia. Chociaż nie jest to tanie, to możliwe jest przywrócenie pełnej sprawności.
Warto sprawdzić działanie wszystkich urządzeń elektrycznych, podnośników szyb, silników otwierających reflektory, wyposażenia wnętrza – ich awarie często wynikają z przecieków wody. Nawet jeżeli elektronika jest sprawna, koniecznie sprawdź szczelność nadwozia. Szczególne problemy miała z tym odmiana Targa. W przypadku coupe były one mniej znaczne, ale jeżeli auto było rozbite, może przeciekać przy bocznych szybach.
Podwozie C4 jest odporne na korozję, chyba że samochód przeciekał. Wówczas woda mogła spowodować perforację podłogi i elementów konstrukcyjnych ramy przestrzennej.
Od strony mechanicznej często występują wycieki oleju przez uszczelnienia wału korbowego i nieszczelności układu chłodzenia. Auta użytkowane w Polsce mogą mieć zniszczone zawieszenie, którego naprawa jest kosztowna. W samochodach z automatyczną skrzynią biegów warto sprawdzić olej przekładniowy. Powinien mieć czerwoną barwę. Jeśli jest brunatny lub czarny, może oznaczać to konieczność regeneracji przekładni. Koszt takiego zabiegu to nawet 10 000 zł.
Ile kosztuje taki Chevrolet Corvette? Cena w Polsce zależy głównie od stanu auta. Egzemplarze do remontu kosztują co najmniej 20 tys. zł, a auta w lepszym stanie co najmniej 60 tys. zł. Ciekawsze wersje mogą przekraczać 100 tys. zł. W USA ceny zaczynają się od 5 000 USD, ale tanie Corvette z USA są zwykle w lepszym stanie od aut z Polski kosztujących około 45 tys. zł (10 tys. USD).
Chevrolet Corvette z LPG – oszczędzaj z Inter Cars
Samochody amerykańskie nie należą do oszczędnych, dlatego wielu właścicieli decyduje się na montaż instalacji LPG. Możesz to zrobić także w Corvette, nie zwracając uwagi na purystów. Dzięki temu będziesz mógł jeździć swoim Chevroletem na co dzień, nie wydając majątku na paliwo.
Części do instalacji LPG kupisz w Inter Cars. Zobacz już dziś, zamontuj i z radością ruszaj na przejażdżkę swoim sportowym autem.
